zaterdag 26 maart 2011

Boekenpresentatie -De seriemoordernaarsclub-

Povey, J. (2008). De seriemoordenaarsclub. Amsterdam: Foreign Media Books bv.
volwassenen
literaire thriller
moorden, humor, bedrog

****





Voorbereidend werk:
Info over de schrijverè Jeff Povey werd in 1966 geboren in Engeland, maar is opgegroeid in Schotland. Na diverse baantjes werd hij in 1986 scriptschrijver. Hij werd erg goed in zijn vak, maar besloot zich toe te dichten op het schrijven van romans.è Povey heeft meegeschreven aan diverse televisieseries, shows en enkele speelfilms. Ook schreef en trad hij op in toneelstukken. Hij werd indertijd genomineerd van de Orange Pathe Prize.è Povey debuteerde met het boek De seriemoordenaarsclub.
Kiezen van stuk om voor te lezen:
Hoofdstuk 2, William Holden
Deel 1, Opsporingsbericht: seriemoordenaar vermist
p.59, Carole Lombard
è…de typische seriemoordenaar.
Een stukje voorgeschiedenis: Doug wordt overvallen door een man, in het gevecht dat daarop volgt vermoord hij zijn overvaller. Wanneer hij uit nieuwsgierigheid in de portefeuille kijkt, vind hij een resem krantenknipsels. Het blijkt dat hij ‘Kleinzoon van Barney’ heeft omgebracht, een seriemoordenaar die willekeurig zijn slachtoffers kiest en vermoord. Achteraf snijdt hij hun hart uit hun borstkast. Naast de krantenknipsels vindt hij ook een contactadvertentie uit een plaatselijke krant van ene Errol Flynn. Hij besluit om in ‘Kleinzoon’ zijn plaats op de advertentie te reageren en komt zo terecht in de seriemoordenaarsclub. Hij neemt de identiteit van zijn moordenaar over en moet, door tussenkomst van de corrupte FBI-agent Wade, de seriemoordenaars van de club, één voor één ombrengen. Op dit moment in het verhaal heeft hij reeds één van de leden omgebracht. Het is opnieuw bijeenkomst en Doug vraagt zich af of de anderen argwaan hebben.
Vragen bij het voorgelezen stuk:
- Wat roept het korte fragment bij jullie op?
- Zouden jullie het boek lezen na het horen van dit fragment?
- Waarom zet dit fragment aan tot lezen?
De presentatie:
Het lezen van het verhaal liep minder vlot dan verwacht. Meer dan eens struikelde ik over diverse woorden en was ik mijn draad kwijt in het verhaal. Dit weerhield mijn medestudenten immers niet om aandachtig te luisteren. Slechts een klein percentage van de klasgroep had geen interesse in het boek. Vooral na het toelichten van de nodige achtergrondinformatie steeg de interesse.
Omdat het verhaal eerder een parodie is op het thrillergenre staat humor hoog aangeschreven in dit boek. De hoge interesse is, naar mijn mening, dan ook te wijten aan de goede balans tussen humor en drama, dat ook in mijn fragment duidelijk aan bod kwam. Ik heb ook gekozen voor een cliffhanger, waardoor de lezer, in dit geval luisteraar, zin krijgt in meer.
De opdracht is voor onze opleiding zeker een meerwaarde, indien er duidelijk gesteld wordt wat voor boek er moet voorgedragen worden. Nu bleef dit eerder in het midden, waardoor je een allegaartje van romans voor volwassenen en jongeren krijgt.
Keuzecriteria:
Het boek ‘De zaak Alzheimer’ van Jeff Geerarts, voorgesteld door Nele Bosman, sprak mij absoluut niet aan. Dit omdat ik reeds de film gezien heb en omdat ik na het lezen van Geeraerts’ Z17 diep teleurgesteld was in de man zijn werk. Hij heeft enorm goede plots, maar zijn manier van schrijven vind ik vervelend om te lezen.
Het boek ‘Het ei van oom Trotter’ van Marc de Bel, voorgesteld door Charlotte De Decker, is zeker een boek dat ik graag eens zou lezen. Ik ben er als kind ooit in begonnen, maar wegens het verlopen van de uitleentermijn van de bibliotheek, moest ik het boek terugbrengen. Dit boek zal ik zeker nog eens uitlenen om het helemaal uit te lezen.
Bronnen:
Trafego. (01.01.1970). Auteursprofiel van Jeff Povey.[23.11.2010, Boekreviews.nl: http://www.boekreviews.nl/auteurs/jeff-povey/]


Creatief schrijven rond personages en vertelperspectief



   Karakteristieken personage:
Naam: Boris Larovski
Geslacht: mannelijk 
Leeftijd: 32 jaar
Status: ongehuwd
Afkomst: Rusland
Beroep: spion

Uitstraling: boosaardig
Speciaal kenmerk: litteken op de linkerslaap
Karakter: teruggetrokken, op zichzelf, verlegen, vriendelijk, rustig



Locatie verhaal: Brugge, Guuthuse paleis.
Beschrijving van geuren en geluiden:
  • Geur van soep
  • Geur van afgekoeld asfalt door een regenbui
  • Geur van brandend haardvuur
  • Kabbelend water in de goten
  • Opspattende regen op de kinderkopjes
  • Vaag licht achter de ramen, tegengehouden door de gordijnen
Het Guuthuse paleis in Brugge, de stad baadt in de stilte van de nacht. Enkel het tikken van de regen op de straatstenen doorbreekt de stilte. De binnenkoer, aan een van de ramen wordt het gordijn een stukje opzij getrokken, een lichtbundel op het plein. De geur van versgemaakte soep en verkoold hout hangt boven het plein.




Kledingstuk: hoed è zwart, brede rand, ruikt naar nieuw, cadeau uit Rusland, leder
Hij had op zijn kleine zolderkamer zijn koffers gepakt en stond op het punt om de smalle trap af te dalen en zijn vertrek niet langer uit te stellen. Hij sjouwde zijn volle koffer de trap af. Onderaan stond zijn grootvader hem op te wachten, met in zijn handen een ronde lederen doos. Toen hij beneden was, duwde zijn grootvader hem de doos in zijn handen en deed teken dat hij de doos moest openmaken. Voorzichtig maakt hij de lederen riempjes open die de doos afsluiten, een geur van nieuw leder dringt zijn neus binnen. In de doos zit een gloednieuwe zwarte hoed uit zwart leder. Hij zette de doos op de grond en omhelsde zijn grootvader.
Ze had de hoed naast haar op de bank liggen. Het park was leeg, één enkele vogel zong een wijsje in een boom. Ze stond op en liep weg, totaal in gedachten verzonken. Ze vergat de hoed, net zoals ze diegene die hem toebehoorde probeerde te vergeten.
Stilletjes sluipt hij door de straten van Brugge. In zijn lange, zwarte kleding kan hij aanzien worden voor dief, maar dat was het minste van zijn zorgen. Zijn hoofd voelt naakt zonder hoed. De koude wind strijkt langs het litteken op zijn linkerslaap, hij voelt zich kwetsbaar. Het cadeau van zijn grootvader ligt hem na aan het hart. Hij wil de hoed kost wat kost terug en alleen zij kan hem die eer bewijzen. Hij werpt een blik op het stratenplan dat hij losjes in zijn rechterhand houdt. Hij was bijna op zijn bestemming, door het schrale licht ziet hij enkele meters bij hem vandaan een plein opdoemen. De wind speelt met de grimmige schaduwen van de bomen. De stilte van de nacht wordt verstoord door het tikken van de regen op de ramen en de straatstenen. Hij was er, de binnenkoer van het Guuthuse paleis. Het plein baadt in geuren van versgemaakte soep en brandend haardvuur. Hij snuift de geuren op en ontdekt ook de lichte toets van haar parfum. Hij kijkt om zich heen, maar zij is nergens te bekennen. Hij ziet hoe een schim het gordijn een stukje verschuift binnen en een lichtbundel even het plein verlicht.



Zintuiglijke waarneming: Langoustine met morieljes en gestoomde groentjes
  • Fris, geur van limoen
  • Zacht, bijtgaar
  • Frisse kleuren
  • Smakelijk




Zijn eerste dag in Brugge. In het informatiekantoor hadden ze hem aangeraden om in 'De Karmeliet' te gaan lunchen. De vrouw van de balie had hem een kaart van Brugge meegegeven waarop ze 'De Karmeliet' met een kruisje had aangeduid.
In een mum van tijd had hij het restaurant gevonden. De ober leidde hem naar een tafeltje vlakbij het raam. Ze stelde hem de suggestie van de dag voor, langoustines met morieljes. Hij knikte goedkeurend en vroeg haar ook om een glas witte huiswijn. Terwijl zij om zijn glas wijn liep, ontdeed hij zich van zijn zwarte mantel, hoed en sjaal. Ze brengt hem even later zijn glas wijn, waar hij gulzig van drinkt. Na een minuutje of tien later wordt zijn gerechtje opgediend. De geur van vis en gestoomde groentjes doen zijn maag knorren. Hij had niets meer gegeten sinds hij op het vliegtuig was gestapt in Rusland. Hij prikt wat van de gestoomde groenten op zijn vork en geniet van de smaken die vrijkomen in zijn mond. Hij slikt alles door met een slok wijn, zijn gedachten dwalen af naar Rusland, enkele jaren terug in de tijd. "Laat ons op restaurant gaan!" Het was zijn grootvader die zijn grootmoeder probeerde overtuigen dat een avondje uit nooit kwaad kon. "Een paar uurtjes maar schat. Voor je het weet zijn we terug." Zijn grootmoeder was een echte huisvrouw die op restaurant gaan pure geldverspilling vond. Daarom was haar antwoord ook resoluut: "nee, geen denken aan! We vieren zijn verjaardag thuis, ik zal zelf wel langoustines maken." En daarmee was de kous af. Grootvader legde zich neer bij haar beslissing. De eerste hap, het zelfde gevoel als nu overviel me toen. Een smaakexplosie, pure verwennerij. Ik ben blij dat we toen niet op restaurant zijn gegaan, of het heerlijke gevoel van voldaanheid was nooit voor mij weggelegd.

Hij wordt terug naar de realiteit gezogen omdat zij hem op de arm tikt om te vragen of hij nog iets wenst.